Het scheiden van voedselafval, lichte verpakkingen, oud papier en restafval is voor ons een volkomen natuurlijk proces in het dagelijks leven. Of het nu op scholen, in winkelcentra, op treinstations of thuis is - afval moet worden gescheiden. Maar staan we er eigenlijk wel altijd bij stil hoe afval echt moet worden gescheiden? En hoe zit het met afvalscheiding in andere landen?
Afval correct sorteren is niet altijd eenvoudig. Soms is het ook moeilijk om afval toe te wijzen aan een specifieke afvalsoort, waarbij vooral samengestelde materialen een correcte toewijzing moeilijk maken. Hierdoor belanden veel recyclebare materialen al snel in het restafval in plaats van in de daarvoor bestemde bak. Toch is recycling zo belangrijk om te voorkomen dat afval wordt gestort en om afval terug te winnen voor energie en gerecyclede materialen.
Alle verpakkingsmaterialen, zoals plastic flessen voor dranken, maar ook was- en reinigingsmiddelen en producten voor persoonlijke verzorging, horen thuis in het lichte plastic, d.w.z. de gele zak of de gele bak. Ook drankkartons en verpakkingen voor levensmiddelen of verpakkingen voor koelvloeistoffen. Maar let op: verpakkingen voor bijvoorbeeld motorolie horen niet in de gele zak!
Je moet er ook voor zorgen dat de lege verpakkingen echt leeg zijn en dat ze samengeperst en verzegeld worden ingezameld. Dit bespaart ruimte en zorgt ervoor dat er meer lichtgewicht plastic in één zak past. Het is ook raadzaam om bepaalde samengestelde materialen te scheiden, zoals de folie van de yoghurt en de beker, zelfs als beide in de gele zak thuishoren. Dit maakt het makkelijker voor de machine om de twee verschillende materialen te herkennen en te scheiden.
Oud papier scheiden klinkt eenvoudig: karton naar karton, papier zoals kranten en dergelijke naar papier. Er is echter veel meer om rekening mee te houden bij het recyclen van papier. Zelfkopiërend of thermisch papier, d.w.z. kassabonnen, horen bijvoorbeeld niet bij het papierafval - maar bij het restafval! Klassiek papier moet ook worden gescheiden van karton - er moet echter worden opgemerkt dat karton ongestreken moet zijn om echt als karton te worden beschouwd. Als dit niet het geval is, hoort het ook bij het restafval. En hoe verleidelijk het ook lijkt om 'tissues' zoals keukenrol of zakdoekjes bij het oud papier te gooien, ze horen daar absoluut niet bij, maar bij het restafval!
Alleen composteerbare producten zoals fruit- en groenteafval horen bij het organisch afval. Hieronder vallen ook snijbloemen, bladeren en gemaaid gras. Het wordt moeilijker met gemaaid struikgewas, dat alleen in kleine hoeveelheden bij het GFT mag. Natuurlijk kunnen producten zoals koffiefilters en theezakjes ook bij het organisch afval, net als klassiekers zoals eierschalen of bedorven voedsel. Dit laatste natuurlijk zonder verpakkingsmateriaal. In het geval van producten zoals zaagsel, moet worden opgemerkt dat deze materialen alleen onbehandeld bij het organisch afval mogen.
Hulpmiddelen voor de voorinzameling worden vooral aanbevolen voor de inzameling van organisch afval, zoals onze foliezakken gemaakt van maïszetmeel. Ze houden de bak schoon en helpen om het organisch afval zonder problemen te verwijderen. Je leest vaak dat krantenpapier een alternatief zou zijn. Wij raden dit echter sterk af! Ten eerste gebruiken niet alle bureaus milieuvriendelijke inkt bij het drukken en ten tweede worden bij de productie van kranten nog steeds dubieuze oplosmiddelen gebruikt, die schadelijk zijn voor de bewoners van de compost en de bodem.
Sommigen van jullie hebben misschien gemerkt dat een aantal afvalverwerkingsregels niet zijn vermeld of dat de regels verschillen van de regels die jullie thuis kennen. Zelfs de twee buurlanden Oostenrijk en Duitsland hebben verschillende regels voor afvalverwijdering.
In Duitsland bijvoorbeeld worden aluminium en blik, d.w.z. blikjes voor levensmiddelen, ook samen met kunststofverpakkingen weggegooid. In Oostenrijk zijn hier echter aparte bakken en containers voor.
Maar andere landen hebben ook andere ideeën over hoe recycling werkt - en niet altijd ten goede.
Veel gemeenten in Frankrijk vinden het scheiden van organisch afval en restafval te ingewikkeld en daarom bestaat bijna een derde van het restafval uit organisch afval. Uit de enorme vraag van de bevolking blijkt echter ook dat niet alle Franse inwoners voor dit concept zijn!
Helaas doet Griekenland het niet per se beter. Hoewel Athene, de hoofdstad van Griekenland, tijdens de hete zomermaanden elke avond afval ophaalt om te voorkomen dat het in de vuilnisbakken gaat rotten, belandt al het afval al tientallen jaren op een enorme vuilstortplaats in het noorden van de metropool.
Het Verenigd Koninkrijk is ook in ons artikel terechtgekomen - en helaas ook niet op een positieve manier. Het Verenigd Koninkrijk recyclet slechts ongeveer 45% van zijn afval. Omdat de Britten geen deel meer uitmaken van de EU, vallen ze niet onder de strengere regels voor de export van plastic afval vanaf 1 januari 2021. Veel van dit afval uit het Verenigd Koninkrijk belandt daarom massaal in Indonesië, Maleisië of Turkije.
Recyclen is niet altijd gemakkelijk, maar we zijn tot de conclusie gekomen dat sommige oplossingen beter zijn dan andere - en dat we samen veel kunnen bereiken als we er moeite voor doen. Natuurlijk is er altijd ruimte voor verbetering en, afhankelijk van hoe je het bekijkt, hebben sommige oplossingen hun voor- en nadelen.
Daarom is het des te beter dat de Europese overheid het initiatief heeft genomen voor een uniforme verordening die op 1 januari 2024 van kracht wordt. Hierin staat dat alle lidstaten moeten zorgen voor gescheiden inzameling van bioafval. Daarnaast moeten alle lidstaten vanaf 1 januari 2025 de gescheiden inzameling van textiel en gevaarlijk huishoudelijk afval hebben opgezet.
Het laat zien dat blijven onderzoeken en nieuwe ideeën omarmen de juiste manier is om een beter milieu voor ons allemaal te creëren.
