Rotten zakken voor organisch afval te langzaam? Is het zinvoller om organisch afval in te zamelen zonder zakken? Nee. Er zijn nu tal van wetenschappelijke studies die duidelijk aantonen dat composteerbare zakken een duurzame oplossing zijn voor het milieu en ertoe bijdragen dat meer keuken- en tuinafval wordt ingezameld in bakken voor organisch afval. Bioafval is een waardevolle grondstof die wordt gebruikt in biogasinstallaties om elektriciteit en warmte te produceren en in composteerinstallaties om hoogwaardige meststoffen en bodemverbeteraars te produceren. Exploitanten van biogas- en composteerinstallaties maken zich vaak zorgen dat de biologisch afbreekbare zakken te langzaam afbreken. Talrijke studies bewijzen echter het tegendeel.
Een van de vele bezwaren tegen afbreekbare zakken is dat het te lang duurt voordat ze volledig afgebroken zijn. Het is echter bewezen dat ze tijdens technische compostering net zo snel afbreken als hun inhoud, d.w.z. het organisch afval uit het huishouden. Dit blijkt uit de nieuwste studie van het Witzenhausen Instituut, die werd gepubliceerd in het meinummer van "Müll und Abfall". Dit betekent ook dat ze afbreken binnen de rottijd van standaard plantensoorten. Bij de meeste planten duurt het composteringsproces vijf tot tien weken. Onze zakken ontbinden veel sneller. Een onderzoek naar het gebruik van biologisch afbreekbare zakken gemaakt van Mater-Bi-® materiaal van het bedrijf Novamont toont aan dat de zakken op zijn laatst volledig zijn afgebroken op het moment van narotten.
Postrotting is de laatste fase van compostering. Technische compostering omvat gecontroleerde ontbinding. Dit proces wordt ook rotting of ontbinding genoemd. Micro-organismen, zoals bacteriën of schimmels, breken dode plantendelen af tot mulm, bosgrond en schimmel. De biomassa dient dan als voedingsstof voor planten. Bij compostering maken we gebruik van deze cyclus om organisch materiaal snel en gecontroleerd om te zetten in tuinaarde. Technische compostering bestaat uit het voorbereiden van de compostgrondstoffen, intensieve compostering en enkele weken secundaire compostering. Tot slot wordt de compost gezeefd en verpakt.
De DIN EN 13432-norm specificeert de mate waarin bioafvalzakken afgebroken moeten worden. Volgens deze norm betekent volledig afgebroken dat slechts 90% is afgebroken. Dit komt omdat de afbraak wordt gemeten aan de hand van het geproduceerde kooldioxide. Bij het afbraakproces zijn voornamelijk schimmels en bacteriën betrokken. Deze zetten de zakken om in kooldioxide, maar ze hebben ook een deel nodig om te groeien en zich te vermenigvuldigen - dit deel is niet meetbaar en vormt de resterende 10%.
Fermentatie verwijst naar afbraak zonder zuurstof. Hierbijzijn andere micro-organismen betrokken dan bij compostering. Deze kunnen mindergoed overweg met de bioafvalzakken.
Na fermentatie wordt het gefermenteerde materiaalgecomposteerd tot rijpe compost. Tijdens dit composteringsproces worden dezakken volledig afgebroken.
Gecertificeerde bioafvalzakken die zijn getest volgens EN 13432 kunnen worden herkend door de kiemplant. Het keurmerk is beschermd en pogingen tot misbruik worden vervolgd. Dit keurmerk garandeert ook dat er geen microplastics achterblijven.
Uit analyses blijkt dat veel mensen hun vochtige keukenafval het liefst in plastic zakken verzamelen. Het grote voordeel is dat de vuilnisbakken schoon blijven en de zakken makkelijker in de organisch afvalbak kunnen worden gegooid. Papieren zakken of kranten scheuren snel als ze vochtig worden. Door burgers toe te staan zakken voor organisch afval te gebruiken, neemt de motivatie om organisch keukenafval apart in te zamelen toe.
